Sedef İnci Demiroğlu

Yoga hayatıma girdiğinden beri kendimi dinlemeyi öğrendiğim kadar başkalarından da neler öğrenebileceğimi çok iyi anladım. Önceden etrafımdakilere pek kulak asmaz, eğer bir hobi  ile uğraştıklarını söylediklerinde içten içe onları küçümserdim. Bana göre ya yeteneğin vardır onu icra edersin, ya da yoktur, hobin olamaz'dı. Kişisel gelişim ise bir zırvalıktı. Tabii bir zamanlar, dedim ya kendimi tanımadığım, dinlemediğim zamanlar, mükemmeliyetçi olduğum zamanlar.  Sonra değiştim, dönüştüm, o köşeleri olan, mükemmeliyetçi insan yok oldu (Çok şükür). Bu zamanlarda iki arkadaşımdan, belki de onların bile bu kadarından haberi yoktur, çok şey öğrenmişimdir. Yaptığımız iş gezilerindeki koyu sohbetler kişisel gelişim, dönüşüm, kendimi tanıma üzerindeydi, çok da güzeldi (Nesrin ve Özge'ye selam olsun). Onlarla konuşurken boyama kitaplarının insana çok iyi geldiğini duydum. Boyama kitapları artık aklımdaydı, sonra mandala diye bir şey çiziyorlar gibi bir şey duyduğumu anımsıyoru

İstanbul'daki 6 senelik iş hayatımı bırakıp İzmir'e yerleştim. Yaklaşık 4 aydır da çalışmıyorum. İstanbul'da yaşarken özellikle son yıllarda yaptığım tek şey şikayet etmekti. Devamlı İstanbul'dan göç hikayelerini okuyordum. Dahası bir süre çalışmama hakkım olmasını da gönlümün derininden diliyordum. Nasıl olsa olamayacaktı bana göre, her şeyden önce para kazanmam gerekiyordu, ee aldığım maaş da ortalamanın üzerinde olduğuna göre bırakmak için sebebim yok gibiydi. Eşim İzmir'de çalışmaya başlamasıyla ben de iş aramaya başladım. Ama 4 ay boyunca İzmir'de iş bulamadım, ve ayrılık süreci bizi üzdüğü için işimi bırakıp İzmir'e geldim. Tabii ki bu kararımda çalıştığım yerde artık doğru düzgün iş yapmamam gibi nedenlerin etkisi de çok büyüktür. Çalışma üzerine de bir yazı yazmam gerek sanırım. Çeşitli nedenlerle o gönlümün derininde dilediğim şey oldu ve bir süre sahalardan ayrıldım. Bu şekilde karar alacak varsa ilk olarak etrafınızdakilerin "