Sedef İnci Demiroğlu

İşe yeni başlamıştım. Hayatımın amacına ulaşmış, İstanbul'da iyi bir iş bulmuştum ve çok mutluydum. Her gün Kadıköy'den Maslak'a gidip gelirken servis güzergahımız değişti. Ne olduysa da bundan sonra oldu. Servis Karacaahmet Mezarlığı'nın önünden geçmeye başlarken ben de hayatın anlamını sorgulamaya başladım. Neden çalışıyorum kısmını geçmiş, öleceksem neden yaşıyorum aşamasına terfi etmiştim. Bu düşünceler zaman zaman şiddetlense de iş hayatı sorumluluğu, yaşama sorumluluğu bir nebze hafifletti. Bir bakıma bir amaca adadım kendimi. Bende böyledir, önüme hedef koyamazsam yapamam. Lisede üniversite sınavlarına hazırlarken kendime Odtü Gıda Mühendisliği hedefi koymuştum, sıkı da çalışıyordum, sonra bir gün Odtü'yü görmek nasip oldu. Hayatımda da hiç o zamana kadar üniversite görmemişim. Yazın ortalıkta hiç öğrenci yokken bana o kadar soğuk göründü ki birden amacım bu muymuş dedim, boşluğa düştüm. Yoksa kesin Odtü'yü kazanırdım :)  Nereden geldim bu konuya? He

Biraz motivasyon eksikliği, biraz depresif bir halde iseniz Mozart in the Jungle 'ın sizi biraz keyiflendireceği garanti :) Bir bölümü ortalama 25 dakikadan oluşuyor ve New York Senfoni Orkestrası'nda çalan insanları, ilişkilerini anlatıyor.  Klasik müziği öyle sıkmadan izleyene geçiyorlar ki diziyi bitirdiğim günden beri klasik müzik dinliyorum.  Ama bu dizide en çok sevdiğim, bende ise en az olduğuna inandığım şey insanların bir şeye kendini adamaları, vazgeçmemeleri; inandıkları, sevdikleri meslek için özverili çalışmaları oldu.  Müzikle uğraşım hep utanç verici anılardan ibaret olmasına rağmen bir enstrüman çalmak istedim.  Kısaca bu dizi bana çok iyi geldi. O zaman Rodrigo'ya! :)

Huzursuzluk - Zülfü Livaneli Zülfü Livaneli'nin tüm kitaplarını okumadım ama Mutluluk'un hem kitabını hem filmini çok sevdiğim için her zaman bir şans tanıyorum. Zen ve Motosiklet Bakım Sanatı'ndan sonra biraz kafamı dağıtmak için çok satanlara yöneldim. Normalde pek alışkanlığım değildir çok satanlar bölümüne uğramak. Ama daha önce de sırf bu inadım yüzünden yıllarca Kürk Mantolu Madonna'yı okumamış olmam, okuduktan sonra beni hayli üzmüştü. Böyle duygular içinde Huzursuzluk'u aldım.  Huzursuzluk, Ezidiler hakkında biraz bilgi sahip olmak dışında, bende bir etki yaratmadı.  Beğenmediğim ilk nokta cümlelerin gereksiz uzatılmış olması ve popüler durumlardan yararlanılmasıydı. Örneğin, 28, sayfada  eskiden İslamın başka türlü olduğunu anlatan  şu cümle: "Namaz kılan babaannelerin önünden geçtiğinde ya da secdeye vardığı sırada, namazının bozulacağından korkan zavallı kadının sadece okuduğu duanın sözlerini daha yüksek sesle tekrarlamaktan

Hava ılık ılık esiyor, güneş var. İçimde güzel şeyler olacağına dair bir his, aklımdaki her şeyi yapabilecek bir cesaret, hiç üzülmeyecek gibi bir mutluluk var. Ben Her Bahar Aşık Olurum'u dinliyorum. Alabildiğine koşmak, dans etmek geliyor içimden. Bahar geldi artık silkelenme zamanı, dirilme zamanı.  Koşturarak akıp giden zamanı unut, dur bir an! Bak şu ana; geçmişine, geleceğine değil, akşam ne yapman gerektiğine değil. Yarın hangi toplantılar olduğunu düşünme. Şimdiden başka ne var elinde? Bir çay al, güzel bir şeyler oku, bir şarkı dinle. Burun deliklerinden giren nefesi fark et. Yaşadığını hisset! Bu dünyayı bir ziyaret olarak gör, bu ziyaretini en güzel şekilde değerlendir. Bahaneleri at bir kenara. Unut keşkelerini, pişmanlıklarını. Şimdinin tadını çıkar.