Hamilelik Notları - 1


Uzunca bir ara vermenin sebebi hayatımın en güzel dönüm noktasında olmam; bir bebek bekliyor olmam. 20 haftalık hamileyim ve bir oğlumuz olacak. Evet, saatlerce bu konuda konuşabilirim ama duygularımı kısaca özetlemeye çalışacağım. 

İzmir'e geldiğimden beri bir işim olsun, sonra bebek düşüncesi içindeydim ama iş bulma sürecim planladığımdan çok daha uzun sürdü. Bu arada çok da planlı olmayan şekilde bebek beklediğimi öğrenince, her şeyi akışına bırakmanın ne kadar doğru bir karar olduğunu gördüm. 

İçimde minicik bir bebek olduğunu eşimin doğum gününde öğrendik. Eşime, kendime dünyanın en güzel hediyesi vermiş oldum. 

30 yaşımı doldurmadan bir bebeğim olsun çok istiyordum ancak hep hayat şartlarını düşünmekten bu kararın mantıklı olmayacağını düşünüyordum. Ama öğrenir öğrenmez aslında tam da istediğimin bu olduğunu görmüş oldum. Şükür ki hazır olduğumuz bir zamanda oldu. Maddi hazırlıkları bir kenara bırakıyorum, en büyük hazırlık manevi olan. Hazır olmadan yapılabilecek bir şey değil. 

İlk 3 ay, daha havalı tabirle, ilk trimester, çoğu hamileye göre nispeten rahat geçti. Tabii ki yorgunluk, halsizlik halleri, ne kadar çok yesem de doymamam gibi durumları ben de yaşadım. Ama şu an gerçekten de hamileliğin balayıymış, yaşasın ikinci trimester! İlk kıpırtılarını hissetmek ise paha biçilmez. Her doktor kontrolünü iple çekiyoruz, özellikle cinsiyetini öğreneceğimiz kontrolü beklemek tam bir işkenceydi. O saatler gün, günler ay oldu resmen. Oğlumuzun olacağını öğrendiğimizde ise çok mutlu olduk. Kız ya da erkek gerçekten de hiç fark etmezmiş, onu anladık. Mutlu olmamızın nedeni artık nasıl hitap edeceğimizi bilmek, ona az da olsa kıyafet alabilmek, belirsizlikten kurtulmaktan ibaretti. 

Şu an tüm klişe lafları edebilirim, gerçekten mucize bir şey, annelik duygusu bambaşka gibi. İliklerime kadar klişelere boğulmak istiyorum aslında, çünkü gerçekten de mucizeymiş, aklını alırmış insanın. Zaten ilk doktor kontrolünden sonra şoku atlamadığım üç aylık dönem boyunca insanlar böyle mi çoğalıyor, inanılmaz bir şey deyip durdum. Neyse ki şu an her şeyin normal olduğunu ve  içinde bir insan taşıyanın sadece ben olmadığını anlamış durumdayım :)

İsteyen herkesin bu duyguyu yaşaması; sağlıklı, güzel, mutlu çocuklar doğurması dileklerimle...


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kafamda Yoga Halleri

Hamilelik Notları - 2 : Hamilelikte Okuduğum Kitaplar